мірава́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. мірава́я
Р. міраво́й
Д. міраво́й
В. міраву́ю
Т. міраво́й
міраво́ю
М. міраво́й

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мірава́я сущ. мирова́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міравы́¹, -а́я, -о́е.

1. Звязаны з устанаўленнем мірных адносін паміж спрэчнымі бакамі.

М. суд (дарэвалюцыйны суд, дзе разбіралі дробныя грамадзянскія і крымінальныя справы).

2. у знач. наз. мірава́я, -о́й, ж. Мірнае вырашэнне спрэчкі без суда.

Пайсці на міравую.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мі́равы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мі́равы мі́равая мі́равае мі́равыя
Р. мі́равага мі́равай
мі́равае		 мі́равага мі́равых
Д. мі́раваму мі́равай мі́раваму мі́равым
В. мі́равы (неадуш.) мі́равую мі́равае мі́равыя (неадуш.)
Т. мі́равым мі́равай
мі́раваю		 мі́равым мі́равымі
М. мі́равым мі́равай мі́равым мі́равых

Крыніцы: prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

міравы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. міравы́ мірава́я міраво́е міравы́я
Р. міраво́га міраво́й
міраво́е		 міраво́га міравы́х
Д. міраво́му міраво́й міраво́му міравы́м
В. міравы́ (неадуш.)
міраво́га (адуш.)		 міраву́ю міраво́е міравы́я (неадуш.)
міравы́х (адуш.)
Т. міравы́м міраво́й
міраво́ю		 міравы́м міравы́мі
М. міравы́м міраво́й міравы́м міравы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мирова́я сущ. мірава́я, -во́й ж.;

пойти́ на мирову́ю пайсці́ на міраву́ю.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міравы́ ​1, ‑ая, ‑ое.

1. Звязаны з устанаўленнем мірных адносін паміж спрэчнымі бакамі. Міравое пагадненне.

2. у знач. наз. мірава́я, ‑ой, ж. Мірнае вырашэнне спрэчкі, сваркі. [Алена:] — Ці не сватацца ты, Лёнік, прыйшоў? Чаму ж адзін? — Спачатку завітаў да Ады на міравую. Пасварыліся мы з ёю трошкі. — Вунь што, а яна мне нічога не сказала. Пальчэўскі.

3. У царскай Расіі і ў некаторых буржуазных краінах — звязаны з судовымі органамі, якія разбіраюць, галоўным чынам, дробныя грамадзянскія і крымінальныя справы. Міравы суд. Міравы пасрэднік. Міравы суддзя.

•••

Міравая здзелка гл. здзелка.

міравы́ ​2, ‑ая, ‑ое.

Разм. Вельмі добры, цудоўны. — Капітан наш міравы! — задаволена паціраючы рукі, з юначым запалам хваліцца лейтэнант. Васілевіч. [Шэмет:] — Пагодка, я, гляджу, заўтра міравая будзе. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міравы́ Fríedens-;

мірава́я здзе́лка gütlicher Vergléich;

міравы́ суддзя́ юрыд. Fríedensrichter m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

fríedlich

a мі́рны, спако́йны

auf ~em Wége — мі́рным шэ́цхам

~er Vergléich — мірава́я здзе́лка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Паго́да ’надвор’е’ (ТСБМ, Касп., Бяльк., Яруш., Клім.), пого́да ’тс’ (Сл. ПЗБ), ’добрае надвор’е’ (ТСБМ, Гарэц., Шат., Мал., КЭС. віл., Янк. БП, ТС, Клім., Інстр. II). Рус. пого́да ’надвор’е’, укр. пого́да ’надвор’е; добрае надвор’е; бура, дождж, снег; пагадненне; міравая’, польск. pogoda ’надвор’е’, чэш., славац. pohoda ’добрае надвор’е; спакой, душэўны камфорт’. У дыялектах заходніх і ўсходніх моў значэнні мяняюцца ад ’добрае надвор’е’ праз нейтральнае ’надвор’е’ да ’дрэннае надвор’е, непагода’ (гл., напр., Талстой, ВЯ, 1963, № 1, с. 33 і наст.). Да год (гл.) (Фасмер, 1, 426).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)