мінчу́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мінчу́к мінчукі
Р. мінчука мінчукоў
Д. мінчуку мінчукам
В. мінчука мінчукоў
Т. мінчуком мінчукамі
М. мінчуку мінчуках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

«Мінчук» (кніжнае таварыства) 6/39; 7/254

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«Мінчук»

т. 10, с. 459

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)