мінчу́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| мінчу́к | мінчукі | |
| мінчука | мінчукоў | |
| мінчуку | мінчукам | |
| мінчука | мінчукоў | |
| мінчуком | мінчукамі | |
| мінчуку | мінчуках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)