Міног, мінога, мянёга ’рыбападобная жывёліна ручайная, марская, якая сваёй формай нагадвае вугра, Lampetra planeri L., Lampetra fluviatilis L., Lampetra mariae Berg.’ (ТСБМ, Інстр. II, ТС, Жук.; астрав., Сл. ПЗБ), ст.-бел. миногъ ’мінога’ (XVII ст.). Запазычана са ст.-польск. minóg ’тс’, якое з с.-в.-ням. niunouge ’дзевяцівокі’ — гэта рыба апрача вачэй мае збоку па адной ноздрыне і па сем жабравых шчылін (Булыка, Лекс. запазыч., 145; Варш. сл., 2, 991).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
міно́га
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
міно́га |
міно́гі |
| Р. |
міно́гі |
міно́г |
| Д. |
міно́зе |
міно́гам |
| В. |
міно́гу |
міно́г |
| Т. |
міно́гай
міно́гаю |
міно́гамі |
| М. |
міно́зе |
міно́гах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
эндасты́ль
(ад энда- + гр. stylos = палачка)
канаўка, размешчаная на брушным баку глоткі ў ланцэтніка, лічынак міног.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)