мільга́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. мільга́нне
Р. мільга́ння
Д. мільга́нню
В. мільга́нне
Т. мільга́ннем
М. мільга́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мільга́нне ср. мелька́ние; мерца́ние; см. мільга́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мільга́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. мільгаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мільга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. З’яўляцца, паказвацца на кароткі час і знікаць.

Між дрэў мільгала постаць.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Хутка праносіцца адзін за адным.

Мільгалі тэлеграфныя слупы.

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Тое, што і мігаць (у 3 і 4 знач.).

Мільгаюць агеньчыкі.

4. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Праносіцца ў свядомасці.

Ужо нераз мільгала думка стаць ляснічым.

|| аднакр. мільгану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. мільга́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мітусня́, -і́, ж.

1. Хуткі і бесперапынны рух у розных напрамках.

2. Паспешнае хаатычнае перамяшчэнне з месца на месца.

3. Бязладнае мільганне перад вачыма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Geflímmer

n -s мільга́нне, мігаце́нне, зіхаце́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мелька́ние ср. мільга́нне, -ння ср., мільгаце́нне, -ння ср.; мітусе́нне, -ння ср., мітусня́, -ні́ ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мітусня́ ж.

1. Éile f -; Hast f -; Únruhe f -;

2. (бязлюднае мільганне) Blínken n -s, Flímmern n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Мітульга́ 1 ’мітусня, мільгаценне’ (ТСБМ, Касп.) ’непарадак’ (Касп.), ’шпаркасць’ (Бяльк.), міту́нь ’пра аднаразовае мільганне’ (мсцісл., Нар. лекс.). Да мі́тусь (гл.). Аб суфіксе ‑г‑а (< д‑а) гл. Слаўскі; SP, 1, 70.

Мітульга́ 2 ’матылёк’ (Гарэц., Нас., Др.-Падб.). Пад уплывам мітульга́ 1 ад матыль (гл.) пры дапамозе адцягненага суфікса ‑г‑а.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

проска́льзывание

1. праслі́згванне, -ння ср.;

2. прашмы́гванне, -ння ср.;

3. праска́кванне, -ння ср.; мільга́нне, -ння ср.; см. проска́льзывать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)