мізантро́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавеканенавіснік.

|| ж. мізантро́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мізантро́п

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мізантро́п мізантро́пы
Р. мізантро́па мізантро́паў
Д. мізантро́пу мізантро́пам
В. мізантро́па мізантро́паў
Т. мізантро́пам мізантро́памі
М. мізантро́пе мізантро́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мізантро́п м. мизантро́п

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мізантро́п, ‑а, м.

Чалавек, які пазбягае людзей, ненавідзіць іх.

[Грэч. misanthrōpia, ад miséō — ненавіджу і anthropōs — чалавек.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мізантро́п м. Misanthróp m -en, -en, Ménschenfeind m -(e)s, -e, Ménschenhasser m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мізантро́п

(фр. misanthrope, ад гр. misanthropos)

чалавек, схільны да мізантропіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мізантро́п

(фр. misanthrope, ад гр. misanthropos)

чалавеканенавіснік.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

мизантро́п мізантро́п, -па м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

misanthrope [ˈmɪsənθrəʊp] n. fml мізантро́п, чалавеканенаві́снік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mizantrop

м. мізантроп

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)