мізантро́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавеканенавіснік.

|| ж. мізантро́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мізантро́п м. мизантро́п

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мізантро́п, ‑а, м.

Чалавек, які пазбягае людзей, ненавідзіць іх.

[Грэч. misanthrōpia, ад miséō — ненавіджу і anthropōs — чалавек.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мізантро́п

(фр. misanthrope, ад гр. misanthropos)

чалавек, схільны да мізантропіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мізантро́п

(фр. misanthrope, ад гр. misanthropos)

чалавеканенавіснік.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

мизантро́п мізантро́п, -па м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

misanthrope [ˈmɪsənθrəʊp] n. fml мізантро́п, чалавеканенаві́снік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mizantrop

м. мізантроп

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

misanthrope

[ˈmɪsənӨroʊp]

n.

мізантро́п, чалаве́каненаві́сьнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)