мізантроп назоўнік | мужчынскі род | кніжнае

Чалавеканенавіснік.

|| жаночы род: мізантропка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мізантро́п м. мизантро́п

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

мізантроп, ‑а, м.

Чалавек, які пазбягае людзей, ненавідзіць іх.

[Грэч. misanthrōpia, ад miséō — ненавіджу і anthropōs — чалавек.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мізантро́п м Misanthróp m -en, -en, Ménschenfeind m -(e)s, -e, Ménschenhasser m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

мізантро́п

(фр. misanthrope, ад гр. misanthropos)

чалавеканенавіснік.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

мизантро́п мізантро́п, -па м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

misanthrope [ˈmɪsənθrəʊp] n. fml мізантро́п, чалавеканенаві́снік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mizantrop

м. мізантроп

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

misanthrope

[ˈmɪsənӨroʊp]

n.

мізантро́п, чалаве́каненаві́сьнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Ménschenfeind

m -(e)s, -e чалавеканенаві́снік, мізантро́п

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)