міга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Хутка паднімаць і апускаць павекі.

М. вачамі.

2. Падаваць знак рухам павек.

М. сябру.

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Свяціцца слабым, няроўным святлом.

Зорка мігае.

4. перан. Хутка праносіцца перад вачамі, мільгаць.

Мігаюць машыны.

|| аднакр. мігну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. міга́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міга́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. міга́ю міга́ем
2-я ас. міга́еш міга́еце
3-я ас. міга́е міга́юць
Прошлы час
м. міга́ў міга́лі
ж. міга́ла
н. міга́ла
Загадны лад
2-я ас. міга́й міга́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час міга́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

міга́ць несов.

1. (глазами) мига́ть, морга́ть;

2. (о свете) мелька́ть, мига́ть, мерца́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Хутка паднімаць і апускаць павекі. Хлапчук палахліва, не мігаючы, пазіраў на Марыю Хведараўну. Марціновіч.

2. Падаваць знак рухам павек.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Свяціцца слабым, няроўным святлом. Навокал ні жывой душы, толькі дзесьці далёка мігала агеньчыкамі вёска. Асіпенка. На вясеннім чыстым небе скрозь проразі верхавін мігалі далёкія халодныя зоры. Колас.

4. Хутка праносіцца перад вачыма, мільгаць. Снуюць тралейбусы, Мігаюць машыны. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мігаце́ць, міга́ць, мігну́ць fúnkeln vi (пра зоркі); fláckern vi (пра свечку, пра лямпу)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мига́ть несов.

1. (глазами) міга́ць, марга́ць, мо́ргаць;

2. (мерцать) міга́ць, мігаце́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заміга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць мігаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міга́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. мігаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праміга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Мігаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мігну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да мігаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)