мяшэ́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мяшэ́чнік мяшэ́чнікі
Р. мяшэ́чніка мяшэ́чнікаў
Д. мяшэ́чніку мяшэ́чнікам
В. мяшэ́чніка мяшэ́чнікаў
Т. мяшэ́чнікам мяшэ́чнікамі
М. мяшэ́чніку мяшэ́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мяшэ́чнік м., см. мяшо́чнік

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мяшэ́чнік,

гл. мяшочнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мяшо́чнік і мяшэ́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спекулянт, які займаецца скупкай, перавозам і перапродажам дэфіцытных тавараў.

|| ж. мяшо́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц і мяшэ́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мяшо́чнік і мяшэ́чнік, ‑а, м.

Уст. Той, хто скупляе мяшкамі харчовыя прадукты і незаконна перавозіць іх з мэтай спекуляцыі (у перыяды нарміраванага забеспячэння насельніцтва прадуктамі). Вагоны былі набіты бітком мяшочнікамі, людзьмі ў пашарпаных салдацкіх шынялях. Звонак. Саюзы моладзі дапамагалі партыі.. у барацьбе з мяшэчнікамі і спекулянтамі. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мяшо́чніца і мяшэ́чніца, ‑ы, ж.

Уст. Жан. да мяшочнік, мяшэчнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мешо́чник мяшо́чнік, -ка м., мяшэ́чнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

szabrownik

м. мяшочнік, мяшэчнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

paskarz

м. мяшочнік, мяшэчнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Мяшочнік, мяшэчнік ’той, хто мяшкамі скупляе харчовыя прадукты з мэтай іх спекуляцыі’ (ТСБМ). З рус. мешочник ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 110).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)