мяшэ́й
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			
		
	
	
		
			| Н. | 
			мяшэ́й | 
			
		
			| Р. | 
			мяшэ́ю | 
			
		
			| Д. | 
			мяшэ́ю | 
			
		
			| В. | 
			мяшэ́й | 
			
		
			| Т. | 
			мяшэ́ем | 
			
		
			| М. | 
			мяшэ́і | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
мяшэ́й, -шэ́ю м., бот. щети́нник
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
мяшэ́й, ‑ю, м.
Травяністая расліна сямейства злакавых, асобныя віды якой з’яўляюцца пустазеллем.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
 Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова) 
Мяшэй, мяжэй ’расліна з сям. злакавых, Setaria glauca (L.) P. Beauv.’ (маг., Кіс.). Укр. миші́й, мише́й, рус. мышей, раст. мышай, якія, паводле аўтараў ЕСУМ (3, 470), з’яўляюцца вынікам відазмены тукавай формы муші́й, муши́й, збліжанай з ми́ша ’мыш’. Лексема муші́й (муши́й, муші́йка, муши́ця, му́шка) ’цімафееўка’ і інш., якім у іншых слав. мовах адпавядаюць: чэш. mušec, серб.-харв. му̏хар, ми̏вар, мо̀хар ’брыца, Echinochloa crus galli Roem.’, славен. múšec, múhec ’тс’, звязваюцца з му́ха (яшчэ Мацэнаўэр, Cizí sl., 258), што з’яўляецца другасным. Этымалогія, аднак, няясная (Махэк, Jména, 294; Бязлай, 2, 208; ЕСУМ, 3, 544).
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
щети́нник бот. мяшэ́й, -шэ́ю м.;
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
Мага́р ’мяшэй італьянкі, Setaria italica L.’, ’npoca, Panicum italicum L.’ (ТСБМ; маг., Кіс.). Чэш. muhar, mohar, харв. muhar — усе з венг. mohar (Мацэнаўэр, Cizí sl., 258).
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
◎ Пра́да ’мяшэй зялёны, Setaria viridis (L.) P. B.’ (маг., Кіс.). Рус. пряда ’від проса’, укр. пряда ’расліна Setaria viridis’. Паводле Фасмера (3, 393, з літ-рай), ад праду, прасці. Расліна названа так па падабенству з калаўротам (рус. пряяка). Іншыя версіі лічаць сумнеўнымі ў фанетычных адносінах. Параўн. прану ць (гл.).
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
włośnica
ж.
1. бат. мяшэй (Setaria italica L.);
2. лобзік;
3. мед. трыхіноз
 Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)