мячэ́ць, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Малітвены дом у мусульман.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мячэ́ць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. мячэ́ць мячэ́ці
Р. мячэ́ці мячэ́цей
мячэ́цяў
Д. мячэ́ці мячэ́цям
В. мячэ́ць мячэ́ці
Т. мячэ́ццю мячэ́цямі
М. мячэ́ці мячэ́цях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мячэ́ць ж. мече́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мячэ́ць, ‑і, ж.

Малітоўны дом у мусульман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мячэць

т. 11, с. 83

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мячэ́ць ж рэл Moschée f -, -e¦en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мячэ́ць

(тур. mesčit, mečit, ад ар. masǧid)

мусульманскі храм.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Мячэць ’малітоўнік дом у мусульман’ (ТСБМ), ст.-рус. мечеть (мѣчить, мечать) ’тс’ (1584 г.). Раней, з XIV ст. мезгить — з тур.-араб. mäsdžid, тат. mäčit ’тс’ (Радлаў, 4, 2110; Корш, AfslPh, 9, 665; Бернекер, 2, 29; Фасмер, 2, 613). Ст.-бел. мечетъ ’тс’ (1540 г.) было запазычана з асм.-тур. mesčit, mečit < араб. masǧid (Расанен, 336; Булыка, Лекс. запазыч., 184). У польскай мове такая ж форма — meczet ’тс’ (Заянчкоўскі, PF, 18 (1964), 2, 169.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мячэ́ць

(ар. masdžid)

мусульманскі храм.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Іўеўская мячэць

т. 7, с. 367

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)