мятлі́шча, -а, мн. -ы, -аў, н.

Палка, на якую насаджваецца мятла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мятлі́шча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мятлі́шча мятлі́шчы
Р. мятлі́шча мятлі́шч
мятлі́шчаў
Д. мятлі́шчу мятлі́шчам
В. мятлі́шча мятлі́шчы
Т. мятлі́шчам мятлі́шчамі
М. мятлі́шчы мятлі́шчах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мятлі́шча, ‑а, н.

Палка, на якую насаджваецца мяцёлка, дзяржанне мятлы. [Банадысь] нешта яшчэ кешкаўся на таку, стукаў мятлішчам па чымсьці драўляным. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мятлі́шча, метлі́шчэ ’ручка мятлы’ (ТС). Да прасл. metъlisko/metъlišče. Гл. мятла́ 1. Аналагічна в.-дзв. мітлавішча ’тс’ з суфіксальным нарашчэннем ‑ov‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)