мяжэ́ніна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. мяжэ́ніна
Р. мяжэ́ніны
Д. мяжэ́ніне
В. мяжэ́ніну
Т. мяжэ́нінай
мяжэ́нінаю
М. мяжэ́ніне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Мяжэніна ’самы гарачы час у сярэдзіне лета’ (Нас.), мяжэнінны ’сабраны ў гэты час’ (там жа), мяжэнный дзянёк ’дзень у летнюю гарачую пару’ (паўн.-усх., КЭС) прымыкаюць да рус. моўнай тэрыторыі (у асноўным паўн. і зах.-рус. — гл. СРНГ, 18, 82–85), дзе меженный, меженный, межёнина звязаны са значэннем ’летні’, ’гарачы летні час, самае лета’. Узыходзяць да мяжа ’сярэдзіна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мяжэ́нін

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Мяжэ́нін
Р. Мяжэ́ніна
Д. Мяжэ́ніну
В. Мяжэ́нін
Т. Мяжэ́нінам
М. Мяжэ́ніне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)