панда назоўнік | жаночы род

Млекакормячая жывёліна сямейства янотавых.

  • Вялікая п. (бамбукавы мядзведзь).
  • Малая п.

|| прыметнік: пандавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

сцярвятнік назоўнік | мужчынскі род

  1. Драпежная птушка сямейства ястрабіных.

    • Арол-с.

  2. Наогул жывёліна, якая харчуецца падлай.

    • Мядзведзь-с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

гімала́йскі гимала́йский;

○ г. мядзве́дзь — гимала́йский медве́дь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

polar bear [ˈpəʊləˌbeə] n. zool. бе́лы, паля́рны мядзве́дзь

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

white bear [ˌwaɪtˈbeə] n. zool. бе́лы/паля́рны мядзве́дзь

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мішка назоўнік | мужчынскі род | размоўнае | ласкальная форма

Тое, што і мядзведзь (у 1 знач.).

  • М. касалапы.
  • Плюшавы м. (цацка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

няўклюдны прыметнік

  1. Пазбаўлены зграбнасці, лоўкасці ў рухах; непаваротлівы.

    • Н. мядзведзь.

  2. пераноснае значэнне: Дрэнна, недастаткова апрацаваны; няскладны.

    • Няўклюдныя выразы.

|| назоўнік: няўклюднасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

niedźwiedź

м.

1. заал. мядзведзь;

niedźwiedź brunatny (polarny) — буры (палярны) мядзведзь;

2. перан. мядзведзь; слон; няўклюда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бярложны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бярлогі. Бярложны мядзведзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лабаціна, ‑ы, ж.

Разм. Лоб чалавека або жывёлы. Мядзведзь на хвіліну аслеп, зажмурыў вочы, зароў, завыў, хацеў кінуцца на Вышамірскага. Вышамірскі адскочыў за дрэва. Мядзведзь .. стукнуўся лабацінай аб хвою і паваліўся. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)