мы́йшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мы́йшчык мы́йшчыкі
Р. мы́йшчыка мы́йшчыкаў
Д. мы́йшчыку мы́йшчыкам
В. мы́йшчыка мы́йшчыкаў
Т. мы́йшчыкам мы́йшчыкамі
М. мы́йшчыку мы́йшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мы́йшчык м. мо́йщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мы́йшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца мыццём чаго‑н. Загнаўшы машыну на цэментавы пятачок, Міхась пазіраў, як мыйшчык паварочваў гумавы шланг. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́йщик мы́йшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мы́йшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да мыйшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Мыток ’мыйшчык’ (зэльв., Жыв. сл.). Да мыць (гл.). Аб суфіксе ‑ok гл. Сцяцко, Афікс. наз., 59–60.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cleaner [ˈkli:nə] n.

1. чысці́льшчык; чысці́льшчыца; прыбіра́льшчык; прыбіра́льшчыца; мы́йшчык; мы́йшчыца

2. прыстасава́нне або́ сро́дак для чы́сткі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zmywacz

м.

1. сродак для змывання фарбаў;

2. мыйшчык;

zmywacz naczyń — пасуднік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)