мы́за

‘хутар’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мы́за мы́зы
Р. мы́зы мы́з
Д. мы́зе мы́зам
В. мы́зу мы́зы
Т. мы́зай
мы́заю		 мы́замі
М. мы́зе мы́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мы́за² гл. мыса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мы́за¹, -ы, мн. -ы, мыз, ж.

Сядзіба, хутар у Прыбалтыцы.

|| прым. мы́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мы́за мы́за, -зы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мы́за I ж. (хутор) мы́за

мы́за II ж., см. мы́са

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мы́за ​1, ‑ы, ж.

Сядзіба з сельскагаспадарчымі будынкамі; хутар (пераважна ў Прыбалтыцы). [Дзяўчына:] — Я ніхто, я тутэйшая, з мызы пана Смілгаса. Вунь пад самым лесам яна. Сабаленка.

[Эст. môis.]

мы́за ​2,

гл. мыса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мыза

т. 11, с. 48

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мы́са і мы́за, -ы, мн. -ы, мыс і мыз, ж.

Тое, што і морда (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мы́за ж.

1. Schnáuze f -, -n, Maul n -s, Mäuler;

2. груб. (твар) Frésse f -, -n, Frátze f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мы́за

(рус. мыза, ад эст. mōiz)

сядзіба з сельскагаспадарчымі будынкамі, хутар (пераважна ў Прыбалтыцы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)