мушкецёр, -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Салдат, узброены мушкетам.

|| прым. мушкецёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мушкецё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мушкецё́р мушкецё́ры
Р. мушкецё́ра мушкецё́раў
Д. мушкецё́ру мушкецё́рам
В. мушкецё́ра мушкецё́раў
Т. мушкецё́рам мушкецё́рамі
М. мушкецё́ру мушкецё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мушкецёр м., ист. мушкетёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мушкецёр, ‑а, м.

Салдат, узброены мушкетам.

[Фр. mousquetaire ад mousquet — мушкет.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мушкецёр м. гіст. Musketíer m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мушкецёр

(фр. mousquetaire, ад mousquet = мушкет)

салдат еўрапейскіх армій 16—17 ст., узброены мушкетам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мушке́тёр мушкецёр, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

musketeer

[,mʌskəˈtɪr]

n.

мушкецёр -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

muszkieter

м. гіст. мушкецёр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Musketíer

m -s, -e гіст. мушкецёр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)