мушке́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
мушке́тны |
мушке́тная |
мушке́тнае |
мушке́тныя |
| Р. |
мушке́тнага |
мушке́тнай
мушке́тнае |
мушке́тнага |
мушке́тных |
| Д. |
мушке́тнаму |
мушке́тнай |
мушке́тнаму |
мушке́тным |
| В. |
мушке́тны (неадуш.)
мушке́тнага (адуш.) |
мушке́тную |
мушке́тнае |
мушке́тныя (неадуш.)
мушке́тных (адуш.) |
| Т. |
мушке́тным |
мушке́тнай
мушке́тнаю |
мушке́тным |
мушке́тнымі |
| М. |
мушке́тным |
мушке́тнай |
мушке́тным |
мушке́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мушке́тны ист. мушке́тный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мушке́тны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да мушкета; прызначаны для мушкета. Мушкетны выстрал.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мушке́т, -а, М -ке́це, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).
Буйнакалібернае ружжо з кнотам для запальвання пораху.
|| прым. мушке́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)