мучні́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мучні́к мучні́кі
Р. мучні́ка мучні́каў
Д. мучні́ку мучні́кам
В. мучні́ка мучні́каў
Т. мучні́кам мучні́камі
М. мучні́ку мучні́ках

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мучні́к, -ка́ м., уст. (торговец мукой) мучни́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мучни́к уст. (торговец мукой) мучні́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мушні́к ’талакнянка ’звычайная, Arctostaphylos Adans. uva-ursi Spreng.’ (воран., Сл. ПЗБ). З мучні́к. Да муча́н (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)