Хрушчакі мучныя (жукі) 11/82

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

хрушчакі мучныя

т. 17, с. 65

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мучны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мучны́ мучна́я мучно́е мучны́я
Р. мучно́га мучно́й
мучно́е		 мучно́га мучны́х
Д. мучно́му мучно́й мучно́му мучны́м
В. мучны́ (неадуш.)
мучно́га (адуш.)		 мучну́ю мучно́е мучны́я (неадуш.)
мучны́х (адуш.)
Т. мучны́м мучно́й
мучно́ю		 мучны́м мучны́мі
М. мучны́м мучно́й мучны́м мучны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мучны́, -а́я, -о́е.

1. гл. мука́.

2. Прыгатаваны з мукі.

Мучныя аладкі.

Любіць мучное (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глазу́ра, -ы, ж.

1. Шклопадобны сплаў, якім пакрываюць гліняную, фаянсавую і пад. пасуду.

2. Густы цукровы сіроп, у якім вараць садавіну і якім пакрываюць мучныя вырабы.

|| прым. глазу́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Méhlerzeugnisse

pl мучны́я вы́рабы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мучны́ Mehl-;

мучны́я тава́ры Téigwaren pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

глазу́ра, ‑ы, ж.

1. Шклопадобны сплаў, якім пакрываюць керамічныя вырабы; паліва.

2. Густы цукровы сіроп, у якім вараць садавіну і якім пакрываюць мучныя вырабы, а таксама застылы слой такога сіропу.

[Ням. Glasur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pasta

[ˈpɑ:stə]

n.

па́ста f. (мучны́я вы́рабы, як ло́кшына, макаро́ны, спаге́ты)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Аме́цце (БРС), амеці ’аўсяная мякіна, дробныя кускі саломы, асцё’ (Янк., Шат., Некр., Булг., Смул.), амёты, амеціны ’тс’ (Выг. дыс.), рус. омёт, макед. омете ’дрэнная мука, якую скормліваюць свінням’, славен. ometi ’мучныя адходы’. Усе гэтыя паралелі даюць падставу для рэканструкцыі прасл. ometъ, якое паходзіць ад mesti (< met‑ti), гл. месці (Выгонная, Лекс. Палесся, 83).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)