Муры (в., Кобрынскі пав.) 6/44

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Му́ры, му́рэнькі ’светла-карычневы’ (ТС). Да мурава́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шу́ры-му́ры

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, нескланяльны

мн.
Н. шу́ры-му́ры
В. шу́ры-му́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шу́ры-му́ры нескл., ед. нет, разг. шу́ры-му́ры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шу́ры-му́ры разг. шу́ры-му́ры нескл., ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Муры Ф. 1/585; 7/319

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шу́ры-му́ры, нескл.; адз. няма.

Разм. Любоўныя справы, прыгоды. Купрыяніха, што шуры-муры закруціла з папом, два тыдні на вуліцу не паказвалася і дала слова больш ніколі не хадзіць у царкву. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шу́ры-му́ры мн. разм. Téchtelmechtel n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мура́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. мура́
Р. муры́
Д. муры́
В. муру́
Т. муро́й
муро́ю
М. муры́

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

му́р

‘будынак’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. му́р муры́
Р. му́ра муро́ў
Д. му́ру мура́м
В. му́р муры́
Т. му́рам мура́мі
М. му́ры мура́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)