му́р

‘будынак’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. му́р муры́
Р. му́ра муро́ў
Д. му́ру мура́м
В. му́р муры́
Т. му́рам мура́мі
М. му́ры мура́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)