мукае́д

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мукае́д мукае́ды
Р. мукае́да мукае́даў
Д. мукае́ду мукае́дам
В. мукае́да мукае́даў
Т. мукае́дам мукае́дамі
М. мукае́дзе мукае́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мукае́д м., зоол. мукое́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мукае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Жук сямейства пляскатацелых, які псуе муку, крупы, гародніну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мукое́д зоол. мукае́д, -да м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)