мо́ цнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
адз.
Н. мо́ цнасць
Р. мо́ цнасці
Д. мо́ цнасці
В. мо́ цнасць
Т. мо́ цнасцю
М. мо́ цнасці
Крыніцы:
krapivabr2012 ,
nazounik2008 ,
piskunou2012 ,
sbm2012 ,
tsblm1996 ,
tsbm1984 .
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
мо́ цнасць ж. е́ пость, про́ чность; надёжность; см. о́ цны 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мо́ цнасць ‑і, ж.
Кніжн. Уласцівасць моцнага (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мо́ цнасць ж
1. (напояў, раствору і пад. ó lgehalt m f
2. гл 1, 2, 3
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
мо́ цны , -ая, -ае.
1. Трывалы, такі, які цяжка парваць, разбіць, зламаць.
М. лёд.
М. арэх.
2. Здаровы, дужы.
М. арганізм.
3. Устойлівы, трывалы.
Моцныя сувязі.
Моцная дружба.
4. Значны па ступені свайго праяўлення, моцы, велічыні.
М. сон.
Моцна (прысл. ) пакахаць каго-н.
5. Не разбаўлены, канцэнтраваны.
М. раствор.
6. Багаты, заможны, з вялікім дастаткам (разм. ).
М. гаспадар.
7. перан.
М. вучань.
◊
Моцнае слоўца — лаянка, грубыя словы.
|| наз. мо́ цнасць ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
дынамо́ метр , ‑а, м.
Прыбор для вымярэння велічыні сілы; сіламер. У самым цэху ля акна, на відным месцы, стаіць замыславаты апарат — дынамометр, а на ім час ад часу правяраюць пражу на моцнасць . «Полымя» .
[Ад грэч. dynamis — сіла, metreō — мераць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даўгаве́ чнасць ж á nglebigkeit f ú tzungsdauer f á ltbarkeit f моцнасць трываласць )
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Моц ’трываласць, мацунак, моцнасць ’, ’фізічная сіла’, ’аўтарытэт, магутнасць’, ’устойлівасць’, ’сіла, здароўе’ (ТСБМ , Нас. , Гарэц. , Мал. , Шат. , Касп. , ТС , Сл. ПЗБ ; гродз. , КЭС ; КЭС , лаг. ), моца ’ўлада’, ’сіла’ (Нас. ), ст.-бел. моцъ ’сіла, значэнне’, моць ’паўнамоцтва’ (Гарб. ) запазычаны са ст.-польск. moc (Карскі, Труды , 312; Мядзв. ; Кюнэ, Poln. , 78; Пальцаў, Лекс. і гр., 38; Крапівін, Бел. лекс. , 88; Булыка, Лекс. Запазыч., 208). Аналагічна моцны . Сюды ж моцна (моцно , моцнэ ), мацнава́ ты , моцнасць Нас. , Гарэц. , Булг. , Касп. , ТС , Сл. ПЗБ ), мацне́ ць ’набірацца сіл, рабіцца мацнейшым’, мацне́ ць ’сцягваць, узмацняць’ (ТСБМ , Нас. ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лібрыфо́ рм
(ад лац. liber, libri = луб + форма )
тканка драўніны, якая надае ёй моцнасць .
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)