мо́рж

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мо́рж маржы́
Р. маржа́ маржо́ў
Д. маржу́ маржа́м
В. маржа́ маржо́ў
Т. маржо́м маржа́мі
М. маржы́ маржа́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

морж, маржа́, мн. маржы́, маржо́ў, м.

1. Буйная марская млекакормячая жывёліна атрада ластаногіх з кароткай шэрсцю і вялікімі ікламі.

2. перан. Чалавек, які займаецца плаваннем зімой у адкрытых вадаёмах (разм.).

Секцыя маржоў.

|| ж. маржы́ха, -і, ДМ -жы́се, мн. -і, -жы́х (да 2 знач.; разм.).

|| прым. маржо́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Маржовая скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

морж в разн. знач. морж, род. маржа́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

морж (род. маржа́) м.

1. зоол. морж;

чарада́ маржо́ў — ста́до морже́й;

ціхаакія́нскі м. — тихоокеа́нский морж;

2. перен., разг. морж;

запіса́цца ў маржы́ — записа́ться в моржи́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

морж, маржа, м.

Млекакормячая жывёліна атрада ластаногіх з кароткай шэрсцю і вялікімі ікламі.

[З мовы саамі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

морж

т. 10, с. 521

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Морж 6/267; 7/292

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

морж м

1. заал Wálross n -es, -e;

2. (аматар зімовага плавання) jémand, der im Wínter (in éiskaltem Wásser) bádet

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

морж

(рус. морж, ад саамск. moršša)

млекакормячая жывёла атрада ластаногіх з кароткай шэрсцю і вялікімі ікламі, якая жыве ў арктычных морах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Морж ’млекакормячая жывёла з атраду ластаногіх Odobaenus rosmarus’ (ТСБМ). З рус. морж, ст.-рус. моржъ ’тс’ (XVI ст.), якое з саамск. morša, moršša ’які пераймае голас маржа’ (Крукоўскі, Уплыў, 73; Ітканен, Зб. Мікале, 47–65; Фасмер, 2, 655; Петрыч–Гольмквіст, JS, 8, 1962–1963, 145).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)