монагені́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. монагені́зм
Р. монагені́зму
Д. монагені́зму
В. монагені́зм
Т. монагені́змам
М. монагені́зме

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

монагені́зм, -му м., биол. моногени́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Монагенізм 1/363; 7/290; 8/494

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

монагенізм

т. 10, с. 517

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

монагені́зм

(ад мона- + гр. genos = род, паходжанне)

тэорыя ў антрапалогіі, паводле якой усе расы чалавека маюць агульнае паходжанне і ўяўляюць сабой адзін від у біялагічным сэнсе (проціл. полігенізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

моногени́зм биол. монагені́зм, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

полігені́зм

(ад полі- + гр. genos = паходжанне)

тэорыя ў антрапалогіі, паводле якой розныя расы людзей паходзяць ад розных відаў і родаў малпаў, што развіліся незалежна адна ад адной у розных месцах Зямлі (проціл. монагенізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)