Мокрая гніль бульбы 2/81

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

гніль, -і, ж.

1. Што-небудзь гнілое, сапсаванае гніеннем.

У яблыку з’явілася г.

2. Назва многіх грыбковых або бактэрыяльных хвароб у раслін.

Мокрая г. бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мо́кры

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мо́кры мо́края мо́крае мо́крыя
Р. мо́крага мо́край
мо́крае		 мо́крага мо́крых
Д. мо́краму мо́край мо́краму мо́крым
В. мо́кры (неадуш.)
мо́крага (адуш.)		 мо́крую мо́крае мо́крыя (неадуш.)
мо́крых (адуш.)
Т. мо́крым мо́край
мо́краю		 мо́крым мо́крымі
М. мо́крым мо́край мо́крым мо́крых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мо́крый мо́кры;

◊

мо́края ку́рица мо́края ку́рыца;

то́лько мо́крое ме́сто оста́нется то́лькі мо́крае ме́сца застане́цца;

глаза́ на мо́кром ме́сте во́чы на мо́крым ме́сцы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́рица ку́рыца, -цы ж.; мн. ку́ры, -рэ́й;

◊

мо́края ку́рица мо́края ку́рыца;

ку́рам на́ смех кура́м на смех;

яйцо́ ку́рицу у́чит яйцо́ ку́рыцу ву́чыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́кры, ‑ая, ‑ае.

1. Насычаны вільгаццю; сыры; проціл. сухі. Мокры снег. □ Мокрае адзенне і рухацца перашкаджала і ўніз цягнула. Маўр. Ля кастроў гаманілі хлопцы, сохла мокрая вопратка. Брыль. // Пакрыты вільгаццю. На мокрай траве, на лістах алешніку буйнымі кроплямі зіхаціць раса. В. Вольскі. Уважна слухала Агапа чытанне, і слёзы часта рабілі мокрым яе твар. Мурашка. // Потны. З кабінета першага сакратара выляталі па адным чырвоныя і мокрыя ад поту старшыні адсталых калгасаў. Шамякін.

2. Разм. Дажджлівы, сыры (пра надвор’е). Мокрая вясна. □ Нават у мокры год жыта тут слабее бывае. Крапіва. Ноч была мокрая, чорная. Зарэцкі.

•••

Вочы на мокрым месцы гл. вока.

Мокрае месца застанецца гл. месца.

Мокрая курыца гл. курыца.

Мокрая справа гл. справа.

Мокры, хоць выкруці — вельмі мокры.

Як мокрае гарыць — вельмі марудна (рабіць што‑н., робіцца што‑н.).

(Як) мокрая варона гл. варона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блішча́ста-мо́кры

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. блішча́ста-мо́кры блішча́ста-мо́края блішча́ста-мо́крае блішча́ста-мо́крыя
Р. блішча́ста-мо́крага блішча́ста-мо́край
блішча́ста-мо́крае		 блішча́ста-мо́крага блішча́ста-мо́крых
Д. блішча́ста-мо́краму блішча́ста-мо́край блішча́ста-мо́краму блішча́ста-мо́крым
В. блішча́ста-мо́кры (неадуш.)
блішча́ста-мо́крага (адуш.)		 блішча́ста-мо́крую блішча́ста-мо́крае блішча́ста-мо́крыя (неадуш.)
блішча́ста-мо́крых (адуш.)
Т. блішча́ста-мо́крым блішча́ста-мо́край
блішча́ста-мо́краю		 блішча́ста-мо́крым блішча́ста-мо́крымі
М. блішча́ста-мо́крым блішча́ста-мо́край блішча́ста-мо́крым блішча́ста-мо́крых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абліпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Пакрыць з усіх бакоў чым‑н. ліпкім. Боты абліпаюць граззю. // Шчыльна прылягаць. Мокрая сукенка абліпала стан Сцёпы, яе ўсю калаціла ад холаду. Барашка. Толькі пад дажджом ісці было не дужа зручна: ушчэнт мокрая куртка агідна абліпала цела. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mokry

mokr|y

мокры;

~a jesień — мокрая восень;

~a robota — мокрая справа; забойства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аслі́злы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты сліззю, граззю; коўзкі. Іліко шараваў аслізлыя бочкі, тужыў і зрэдку плакаў. Самуйлёнак. Трава была мокрая, аслізлая. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)