мнагачле́нны, -ая, -ае.

1. гл. мнагачлен.

2. Які сладаецца з многіх членаў, частак, элементаў.

М. выраз.

|| наз. мнагачле́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мнагачле́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мнагачле́нны мнагачле́нная мнагачле́ннае мнагачле́нныя
Р. мнагачле́ннага мнагачле́ннай
мнагачле́ннае		 мнагачле́ннага мнагачле́нных
Д. мнагачле́ннаму мнагачле́ннай мнагачле́ннаму мнагачле́нным
В. мнагачле́нны (неадуш.)
мнагачле́ннага (адуш.)		 мнагачле́нную мнагачле́ннае мнагачле́нныя (неадуш.)
мнагачле́нных (адуш.)
Т. мнагачле́нным мнагачле́ннай
мнагачле́ннаю		 мнагачле́нным мнагачле́ннымі
М. мнагачле́нным мнагачле́ннай мнагачле́нным мнагачле́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мнагачле́нны мат. многочле́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мнагачле́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з некалькіх або многіх членаў, частак, элементаў.

2. У матэматыцы — складзены з сумы або рознасці некалькіх адначленаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мнагачле́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Алгебраічны выраз, які ўяўляе сабой суму або рознасць некалькіх адначленаў.

|| прым. мнагачле́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

многочле́нный мнагачле́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

полісілагі́зм

(ад полі- + сілагізм)

мнагачленны сілагізм, атрыманы шляхам злучэння двух або больш сілагізмаў, які характарызуецца тым, што вывад кожнага з гэтых сілагізмаў з’яўляецца адначасова пасылкай сілагізма наступнага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)