мешчара́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мешчара́к мешчаракі́
Р. мешчарака́ мешчарако́ў
Д. мешчараку́ мешчарака́м
В. мешчарака́ мешчарако́ў
Т. мешчарако́м мешчарака́мі
М. мешчараку́ мешчарака́х

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мешчара́к,

гл. мешчаракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мещеря́к мешчара́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мешчаракі́, ‑оў; адз. мешчарак, ‑а, м.; мешчарачка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. мешчарачкі, ‑чак; ж.

Устарэлая назва татараў-мішароў, якія жывуць у Башкірскай АССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)