ме́цінка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ме́цінка ме́цінкі
Р. ме́цінкі ме́цінак
Д. ме́цінцы ме́цінкам
В. ме́цінку ме́цінкі
Т. ме́цінкай
ме́цінкаю		 ме́цінкамі
М. ме́цінцы ме́цінках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ме́цінка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш.-ласк. да меціна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)