ме́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Інструмент, якім робяць меткі, знакі.

2. Той, хто ставіць меткі, знакі на чым-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ме́тчык

‘інструмент’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ме́тчык ме́тчыкі
Р. ме́тчыка ме́тчыкаў
Д. ме́тчыку ме́тчыкам
В. ме́тчык ме́тчыкі
Т. ме́тчыкам ме́тчыкамі
М. ме́тчыку ме́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ме́тчык

‘спецыяліст’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ме́тчык ме́тчыкі
Р. ме́тчыка ме́тчыкаў
Д. ме́тчыку ме́тчыкам
В. ме́тчыка ме́тчыкаў
Т. ме́тчыкам ме́тчыкамі
М. ме́тчыку ме́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ме́тчык м.

1. (человек) ме́тчик;

2. (инструмент) ме́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́тчык, ‑а, м.

1. Інструмент, якім робяць меткі, знакі.

2. Той, хто ставіць меткі, знакі на чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метчык

т. 10, с. 316

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ме́тчык м

1. (чалавек) Markíerer m -s, -, Stémpler m -s, -, Wárenstempler m, Zéichner m -s, -;

2. (інтрумент) Gewíndebohrer m -s, -, Schnéidbohrer m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ме́тчик в разн. знач. ме́тчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Vórzéichner

m -s, - тэх. ме́тчык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)