мета́фара, -ы, мн. -ы, -фар, ж.

Від тропа: ужыванне слова або выразу ў пераносным сэнсе, заснаванае на падабенстве або параўнанні.

|| прым. метафары́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мета́фара

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мета́фара мета́фары
Р. мета́фары мета́фар
Д. мета́фары мета́фарам
В. мета́фару мета́фары
Т. мета́фарай
мета́фараю		 мета́фарамі
М. мета́фары мета́фарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мета́фара ж., лит. мета́фора

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Метафара 7/157; 10/295, 413

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

мета́фара, ‑ы, ж.

Ужыванне слова або выразу ў пераносным значэнні, заснаванае на падабенстве або параўнанні, напрыклад: «плач ветру», «гоман лесу».

[Ад грэч. metaphora — перанос.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метафара

т. 10, с. 310

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мета́фара ж. літ. Metápher f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мета́фара

(с.-лац. metaphora, ад гр. metaphora = перанос)

від тропа, ужыванне слова ці выразу ў пераносным значэнні на аснове падабенства або параўнання адной з’явы ці прадмета з другімі (напр. «гоман дрэў»).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мета́фора лит. мета́фара, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

метафары́чны, -ая, -ае.

1. гл. метафара.

2. Насычаны метафарамі, багаты на метафары.

М. стыль.

|| наз. метафары́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)