метады́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. метады́ст метады́сты
Р. метады́ста метады́стаў
Д. метады́сту метады́стам
В. метады́ста метады́стаў
Т. метады́стам метады́стамі
М. метады́сце метады́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

метады́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Спецыяліст па методыцы выкладання якога-н. прадмета.

2. Асоба, якая складае расклад заняткаў, экзаменаў, сочыць за выкананнем вучэбнай нагрузкі, вядзе дакументацыю ў вышэйшай навучальнай установе.

|| ж. метады́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. метады́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

метады́ст м., в разн. знач. методи́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

метады́ст ​1, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст па методыцы выкладання якога‑н. прадмета.

метады́ст ​2, ‑а, М ‑сце, м.

Прыхільнік метадызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метады́ст м.

1. Methódiker m -s, -;

2. рэл. Methodíst m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

метады́ст

(англ. methodist, ад гр. methodos = метад)

1) прыхільнік метадызму 1;

2) спецыяліст па методыцы выкладання якога-н. прадмета.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

методи́ст метады́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Methodist [ˈmeθədɪst] n. relig. метады́ст, паслядо́ўнік вучэ́ння метады́сцкай царквы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

метады́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да метадыст ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

metodyk

м. метадыст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)