ме́рын
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ме́рын |
ме́рыны |
| Р. |
ме́рына |
ме́рынаў |
| Д. |
ме́рыну |
ме́рынам |
| В. |
ме́рына |
ме́рынаў |
| Т. |
ме́рынам |
ме́рынамі |
| М. |
ме́рыне |
ме́рынах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ме́рын вала́х м. заал. Wállach m -s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Wállach
m -(e)s, -e заал. ме́рын, вала́х
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)