ме́рын

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ме́рын ме́рыны
Р. ме́рына ме́рынаў
Д. ме́рыну ме́рынам
В. ме́рына ме́рынаў
Т. ме́рынам ме́рынамі
М. ме́рыне ме́рынах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ме́рын м заал Wállach m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Wállach

m -(e)s, -e заал. ме́рын, вала́х

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)