ме́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ме́нт мянты
Р. мянта мянтоў
Д. мянту мянтам
В. мянта мянтоў
Т. мянтом мянтамі
М. мянце мянтах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

glina

ж.

1. гліна;

2. (глеба) суглінак;

3. жарг. паліцыянт; мент

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cop

I [kɑ:p]

n., informal

паліцыя́нт -а, мент мянта́ m.

II [kɑ:p]

v.t., Sl.

1) кра́сьці

2) лаві́ць, хапа́ць; хапану́ць, ца́пнуць (арыштава́ць)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fuzz

[fʌz]

1.

n.

1) пушы́нка f.; варсі́нкі, валаскі́ pl.; пух -у m., пушо́к -ку́ m.

Peaches covered with fuzz — Пэ́рсікі пакры́тыя пушко́м

2) Sl. паліцыя́нт -а, мент мянта́, дэтэкты́ў -ва m.

2.

v.t.

рабі́ць пушы́стым; пакрыва́ць пушко́м або́ пушы́нкамі

3.

v.i.

1) пакрыва́цца пласто́м дро́бных пушы́нак

2) разьлята́цца, як пух

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)