ме́лісты, -ая, -ае.

Які мае мелі.

Мелістая затока.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ме́лісты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ме́лісты ме́лістая ме́лістае ме́лістыя
Р. ме́лістага ме́лістай
ме́лістае		 ме́лістага ме́лістых
Д. ме́лістаму ме́лістай ме́лістаму ме́лістым
В. ме́лісты (неадуш.)
ме́лістага (адуш.)		 ме́лістую ме́лістае ме́лістыя (неадуш.)
ме́лістых (адуш.)
Т. ме́лістым ме́лістай
ме́лістаю		 ме́лістым ме́лістымі
М. ме́лістым ме́лістай ме́лістым ме́лістых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ме́лісты ме́листый;

м. залі́ў — ме́листый зали́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́лісты, ‑ая, ‑ае.

Які мае мелі. Мелісты заліў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́листый разг. ме́лісты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ме́льстынь, мяльстыня́ ’мель, доўгая каса ў рацэ, возеры’ (нясв., Яшк.). Утварэнне з суфіксамі ‑ынь (‑ыня) прасл. ‑ynʼi ад прыметніка мелісты (як пустыня ад pustъ і ‑ynʼi).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мель, ме́ліна, меліна́, мелізна́, нясв. мяліня́, слаўг. мялы́нь ’неглыбокае месца ў рацэ, возеры ці моры’ (ТСБМ, БРС, Нар. Гом., Яшк.; докш., Сл. ПЗБ). Укр. міль, мілина́, рус. мель, польск. miel, melizna ’тс’, чэш. валаш. měľ ’дробная мука ці соль’, ст.-чэш. měl ’прыбярэжны пясок’, ’дробная мука’, славац. meľ ’задняя мука’. Паўн.-слав. mělь, утворанае ад melti, melʼjǫ ’малоць’ пры дапамозе суфікса ‑ь, як соль (гл.). Гл. таксама ме́лкі. Сюды ж ме́лісты ’які мае мелі’ (ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)