мелані́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мелані́н
Р. мелані́ну
Д. мелані́ну
В. мелані́н
Т. мелані́нам
М. мелані́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мелані́н, -ну м., хим. мелани́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мелані́н, ‑у, м.

Спец. Пігмент карычневага або чорнага колеру, які сустракаецца ў розных тканках жывёльных арганізмаў.

[Ад грэч. mélas — чорны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Меланін 3/274; 8/432; 10/361

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

мелані́н

(ад гр. melas, -anos = чорны)

пігмент карычневага або чорнага колеру, які трапляецца ў тканках жывёл і чалавека (у скуры, валасах і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мелани́н хим. мелані́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мелано́ма

(ад гр. melas, -anos = чорны + -ома)

злаякасная пухліна, якая развіваецца з клетак, што выпрацоўваюць меланін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

меланацы́ты

(ад гр. melas, -anos = чорны + -цыты)

пігментныя клеткі жывёл і чалавека, якія сінтэзуюць меланін, абумоўліваючы чорную, карычневую, шэрую і рыжую афарбоўку покрываў і ўнутраных абалонак цела.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)