мезафі́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мезафі́т |
мезафі́ты |
| Р. |
мезафі́та |
мезафі́таў |
| Д. |
мезафі́ту |
мезафі́там |
| В. |
мезафі́т |
мезафі́ты |
| Т. |
мезафі́там |
мезафі́тамі |
| М. |
мезафі́це |
мезафі́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мезафі́т, -ту м., бот. мезофи́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мезафі́т
(ад меза- + -фіты)
этап эвалюцыі расліннага покрыву Зямлі, які замяніў палеафіт і папярэднічаў кайнафіту.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мезофи́т бот. мезафі́т, -ту м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кайнафі́т
(ад гр. kainos = новы + -фіты)
этап эвалюцыі расліннага покрыва Зямлі, які змяніў мезафіт.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)