мезалі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мезалі́т
Р. мезалі́ту
Д. мезалі́ту
В. мезалі́т
Т. мезалі́там
М. мезалі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мезалі́т, -ту м., археол. мезоли́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мезалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Сярэдні каменны век, пераход ад старажытнага да новага каменнага веку.

[Ад грэч. mésos — сярэдні, прамежкавы і lithos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мезаліт

т. 10, с. 258

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мезалі́т

(ад меза- + -літ)

прамежкавая эпоха каменнага веку паміж палеалітам і неалітам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мезоли́т археол. мезалі́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

протанеалі́т

(ад прота- + неаліт)

тое, што і мезаліт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)