межава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. межава́нне
Р. межава́ння
Д. межава́нню
В. межава́нне
Т. межава́ннем
М. межава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

межава́нне ср. межева́ние, межёвка ж.; см. межава́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

межава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. межаваць і межавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

межава́нне н. Lándvermessung f -, Féldvermessung f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

межава́ць, мяжу́ю, мяжу́еш, мяжу́е; мяжу́й; межава́ны; незак.

1. Мець агульную мяжу, быць сумежным (разм.).

2. што. Вызначаць межы ўчасткаў пры падзеле зямлі.

М. палі.

|| наз. межава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ГЕНЕРА́ЛЬНАЕ МЕЖАВА́ННЕ,

суцэльнае вымярэнне, здымка, картаграфаванне і апісанне адм. адзінак, зямельных уладанняў («дач»), угоддзяў, падатковага насельніцтва ў Расійскай імперыі ў 1760-я г. — сярэдзіне 19 ст. У ходзе генеральнага межавання вырашаліся задачы: межавыя, землеўпарадкавальныя, статыстычныя, картаграфічныя, зямельна-падліковыя. На Беларусі праведзена толькі на землях, далучаных да Рас. імперыі паводле 1-га падзелу Рэчы Паспалітай (1772) — у Магілёўскай (1783—84) і Полацкай (1784—85) губернях. Межавая дакументацыя абвяшчалася адзінай законнай падставай землеўладання, чым скасоўваліся ўсе папярэднія прывілеі і граматы на зямлю. Матэрыялы генеральнага межавання — каштоўная гіст. крыніца.

т. 5, с. 153

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

межева́ние межава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pomiar, ~u

м.

1. меранне, вымярэнне;

2. межаванне;

gruntów — межаванне зямлі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

miernictwo

н.

1. межаванне;

2. метралогія

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Méssung

f -, -en

1) вымярэ́нне

éine ~ vórnehmen* — вымяра́ць

2) межава́нне (палёў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)