Ме́дная змяя ’мядзянка’ (брасл., Сл. ПЗБ) — калька літ. varìnis žaltỹs (літаральна ’медны вуж’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

медная прамысловасць

т. 10, с. 250

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

чырвоная медная руда

т. 17, с. 315

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

синь

1. (синева) сінь, род. сі́ні ж.;

2. геол. сінь, род. сі́ні ж.;

ме́дная синь ме́дная сінь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́пта, -ы, ДМ -пце, ж.

1. Дробная медная манета ў Старажытнай Грэцыі.

2. перан. Пасільны ўклад у якую-н. агульную справу.

Унесці сваю лепту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

со́льда, нескл., н.

Італьянская медная манета, роўная 0,05 ліры.

[Іт. soldo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Каштоўная медная руда, сульфід медзі і жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўгро́ша, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі — дробная медная манета вартасцю ў чвэрць капейкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрызако́ла, ‑ы, ж.

Мінерал класа сілікатаў блакітнага, зялёнага, сіняга колеру; медная руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ме́дны ме́дная ме́днае ме́дныя
Р. ме́днага ме́днай
ме́днае		 ме́днага ме́дных
Д. ме́днаму ме́днай ме́днаму ме́дным
В. ме́дны (неадуш.)
ме́днага (адуш.)		 ме́дную ме́днае ме́дныя (неадуш.)
ме́дных (адуш.)
Т. ме́дным ме́днай
ме́днаю		 ме́дным ме́днымі
М. ме́дным ме́днай ме́дным ме́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)