маўча́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. маўча́нне
Р. маўча́ння
Д. маўча́нню
В. маўча́нне
Т. маўча́ннем
М. маўча́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

маўча́нне ср.

1. молча́ние; безмо́лвие;

2. ума́лчивание;

1, 2 см. маўча́ць;

◊ абысці́ ~ннем — обойти́ молча́нием;

пару́шыць м. — нару́шить молча́ние;

магі́льнае м. — гробово́е молча́ние;

пяча́ць ~ння — печа́ть молча́ния;

м. — знак зго́ды — погов. молча́ние — знак согла́сия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маўча́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. маўчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маўча́нне н Schwéigen n -s, Stíllschweigen n-s;

абысці́ маўча́ннем што-н etw. stíllschweigend [mit Schwéigen] übergéhen*;

пару́шыць маўча́нне das Schwéigen bréchen*;

◊ маўча́нне – знак зго́ды ́≅ wer schweigt, stimmt zu

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

маўча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; незак.

1. Нічога не гаварыць, не падаваць голасу.

Слухай і маўчы.

2. перан. Не парушаць цішыні, спакою.

Вёска маўчыць.

3. аб чым. Захоўваць што-н. у тайне, не расказваць пра што-н.

Аб гэтай справе лепш м.

|| наз. маўча́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маўчко́м, прысл.

Нічога не кажучы, захоўваючы маўчанне.

Сядзець м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маўчо́к, -чка́, м.

1. Маўчанне.

2. у знач. вык. Ні слова, ні гуку (не гаварыць; разм.).

Толькі пра гэта м.!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

молча́ние маўча́нне, -ння ср.;

◊

обойти́ молча́нием абысці́ маўча́ннем;

храни́ть молча́ние (упа́рта) маўча́ць;

нару́шить молча́ние пару́шыць маўча́нне;

молча́ние — знак согла́сия маўча́нне — знак зго́ды;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ума́лчивание замо́ўчванне, -ння ср., маўча́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цішыня́, -і́, ж.

1. Адсутнасць шуму, гукаў; маўчанне.

Вакол была незвычайная ц.

2. Душэўны спакой, уціхаміранне.

У душы — ц. і супакаенне.

3. перан. Адсутнасць баявых дзеянняў; зацішша.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)