Verbum

маўча́нне н Schwéigen n -s, Stíllschweigen n-s;

абысці́ маўча́ннем што-н etw. stíllschweigend [mit Schwéigen] übergéhen*;

пару́шыць маўча́нне das Schwéigen bréchen*;

◊ маўча́нне – знак зго́ды ́≅ wer schweigt, stimmt zu