Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
маёнтак, -тка м. поме́стье ср.; име́ние ср.; уса́дьба ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
маёнтак, ‑тка, м.
Зямельныя ўладанні памешчыка. У роднай вёсцы дзеда на месцы панскага маёнтка да вайны быў арганізаваны калгас.Рылько.// Панскі двор, сядзіба. Маёнтак захаваўся цалкам, і дом, і паркі, і сады, і ўся будоўля.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Маёнтак 6/529
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
маёнтакм.
1. (зямельныя ўладанні) Gut n -(e)s, Güter, Lándgut n, Besítzung f -, -en;
2. Gut n, Gútshof m -(e)s, -höfe; Hof m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
маёнтак
(польск. majątek)
1) від зямельнага ўладання ў феадальную і капіталістычную эпохі;
2) панскі двор разам з зямельнымі ўгоддзямі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Маёнтак, маёнтык, мае́нток, маёнток ’зямельныя ўладанні памешчыка’, ’панскі двор, сядзіба’ (ТСБМ, Шушк., Лекс. і грам., Нас., Шат., Касп., Бяльк., ТС), яшчэ ст.-бел.маетокъ ’тс’ (1648 г.). Аднак пазней была ўспрынята польская форма majątek (Булыка, Запазыч., 195; Пальцаў, Лекс. і грам., 38).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
маёнтак, двор
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)