маяра́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. маяра́н
Р. маяра́ну
Д. маяра́ну
В. маяра́н
Т. маяра́нам
М. маяра́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

маяра́н, -ну м., бот. майора́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маяра́н, ‑у, м.

Пахучая травяністая расліна сямейства губакветных з чырвонымі і белымі кветачкамі (ужываецца ў кулінарыі, медыцыне і парфумерыі).

[Іт. maiorana.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маяран

т. 10, с. 243

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

маяра́н м бат Majorán m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

маяра́н

(іт. maiorana)

травяністая расліна сям. ясноткавых з падоўжана-авальным лісцем і дробнымі белымі або ружовымі пахучымі кветкамі, пашыраная пераважна ў субтропіках; на Беларусі трапляецца рэдка; выкарыстоўваецца ў кулінарыі, медыцыне, парфумерыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Маяра́н ’расліна Majorana Moench.’ (ТС), ст.-бел. маеранъ ’тс’ запазычана са ст.-польск. majoran, majeran < с.-вяк.-лац. maiorana ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 152).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

майора́н бот. маяра́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sweet marjoram [ˌswi:tˈmɑ:dʒərəm] n. bot. маяра́н садо́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

marjoram

[ˈmɑ:rdʒərəm]

1.

n.

маяра́н -у m.

2.

adj.

маяра́навы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)