Маша́ра ’мохавое балота; пустка, парослая мохам’ (слаўг., Яшк.). Да імша́ра (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

маша́ра Махавое балота; пустка, парослая мохам (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Веснашум (паэт.) ’радасны надыход вясны, новых падзей’ (КТС, М. Машара). Да вясна́ (гл.) і шум (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рамс: у ра́мса ’від гульні ў карты’ (Машара). З польск. ramsz ’гульня ў карты, у якой прайграе той, у каго застаецца больш ачкоў’ (< ням. Ramsch або франц. ramas ’куча, хлам’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

павя́нуць, ‑не; пр. павяў, ‑вяла; зак.

Звяць — пра ўсё, многае. Адцвілі, павялі травы. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаўне́р, ‑а, м.

Уст. Салдат польскай арміі. Блішчыць сцюдзёна штык жаўнера, грыміць сярдзіта барабан. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непрычы́нены, ‑ая, ‑ае.

Шчыльна не зачынены. Праз непрычыненыя дзверы з кабінета Бурсэвіча даносяцца галасы. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэда́ктарства, ‑а, н.

Пасада, дзейнасць рэдактара. Максім сам адчуваў, што яму не мінуць рэдактарства. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улічы́цца, улічыцца; зак.

Быць прынятым пад увагу; залічыцца. [Пан Вінцук:] — Гэта ўлічыцца .. [доктару] пры атрыманні пажыццёвай пенсіі. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчупачы́на, ‑ы, м.

Разм. Вялікі шчупак. — Нічога сабе нагуляўся шчупачына за лета — павінен быць тлусты. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)