махало

Том: 17, старонка: 288.

img/17/17-288_1377_Махало.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Маха́льнік ’чалавек, які падае сігналы’ (ТСБМ). Рус. маха́ло ’тс’. Да маха́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ма́хала, ма́хыла, маха́ло ’тое, чым махаюць’, ’дубчык для адгону жывёлы’ (ТСБМ, Нас., Шат., ТС; драг., КЭС; полац., Нар. лекс.). Прасл. maxadlo. Да маха́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)