маста́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. маста́чка маста́чкі
Р. маста́чкі маста́чак
Д. маста́чцы маста́чкам
В. маста́чку маста́чак
Т. маста́чкай
маста́чкаю		 маста́чкамі
М. маста́чцы маста́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

маста́чка ж.

1. худо́жница;

2. разг. (искусница) мастери́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маста́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Жан. да мастак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маста́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Работнік мастацтва, жывапісец.

М.-дэкаратар.

2. Чалавек, які творча працуе ў якой-н. галіне мастацтва.

М. слова.

3. перан. Той, хто дасягнуў высокай дасканаласці ў якой-н. справе.

М. рабіць чучалы птушак.

|| ж. маста́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. маста́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

худо́жница маста́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

artist [ˈɑ:tɪst] n.

1. маста́к; маста́чка

2. арты́ст; арты́стка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

иску́сница ж., разг. маста́чка, -кі ж.; ма́йстар, -тра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

artystka

ж. мастачка; артыстка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

malarka

ж. мастачка; жывапісец (жанчына)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

*Танкапра́лля, тонкопральля ’мастачка прасці’ (Нар. Гом.), тонкопря́ха ’тс’ (віц., ЛА, 3), тонкопра́духа ’танкапрала’ (Уладз.). З тонкі і пралля 1, прадуха 2, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)