масо́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. масо́нскі масо́нская масо́нскае масо́нскія
Р. масо́нскага масо́нскай
масо́нскае		 масо́нскага масо́нскіх
Д. масо́нскаму масо́нскай масо́нскаму масо́нскім
В. масо́нскі (неадуш.)
масо́нскага (адуш.)		 масо́нскую масо́нскае масо́нскія (неадуш.)
масо́нскіх (адуш.)
Т. масо́нскім масо́нскай
масо́нскаю		 масо́нскім масо́нскімі
М. масо́нскім масо́нскай масо́нскім масо́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

масо́нскі масо́нский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

масо́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да масона, масонства. Масонскія ложы. Масонскі ордэн.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

масо́н, -а, мн. -ы, -наў, м.

Паслядоўнік масонства, член масонскай ложы.

|| прым. масо́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

масо́нства, -а, н.

Рэлігійна-філасофская плынь з містычнымі абрадамі, якая злучае задачы духоўнага самаўдасканалення і працу на карысць грамадства.

|| прым. масо́нскі, -ая, -ае.

М. рух.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

масо́нский масо́нскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Masonic, masonic

[məˈsɑ:nɪk]

adj.

масо́нскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

masoński

masońsk|i

масонскі;

loża ~a — масонская ложа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

о́рдэн

(ням. Orden, ад лац. ordo = рад, разрад)

1) знак узнагароды за якія-н. заслугі;

2) каталіцкае манаскае аб’яднанне з пэўным статутам (напр. о. езуітаў);

3) назва некаторых тайных арганізацый (напр. масонскі о.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

о́рдэн ​1, ‑а, м.

Знак узнагароды розных ступеняў і назваў за ваенныя або грамадзянскія заслугі. Ордэн Леніна. Ордэн Кутузава. Ордэн Чырвонай Зоркі. □ Тры баявыя ордэны ўпрыгожылі грудзі Ваўчка. Хадкевіч. Ордэн баявога Чырвонага Сцяга ўпрыгожыў сцяг камсамола рэспублікі. «Звязда».

[Ад лац. ordo (ordinis) — рад, разрад.]

о́рдэн ​2, ‑а, м.

Манаскае або рыцарска-манаскае таварыства каталіцкай царквы з пэўным статутам. Ордэн езуітаў. Ордэн мечаносцаў. // Назва некаторых тайных рэлігійна-філасофскіх аб’яднанняў, арганізацый. Масонскі ордэн.

[Ад лац. ordo (ordinis) — рад, разрад.]

о́рдэн ​3, ‑а, м.

Тое, што і ордэр ​2. Дарычны ордэн.

[Ад лац. ordo (ordinis) — рад, разрад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)