масо́н, -а, мн. -ы, -наў, м.

Паслядоўнік масонства, член масонскай ложы.

|| прым. масо́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

масо́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. масо́н масо́ны
Р. масо́на масо́наў
Д. масо́ну масо́нам
В. масо́на масо́наў
Т. масо́нам масо́намі
М. масо́не масо́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

масо́н м. масо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

масо́н масо́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

масо́н, ‑а, м.

Член масонскай секты, паслядоўнік масонства.

[Фр. macon — муляр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

масо́н м Fréimaurer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

масо́н

(фр. maçon = літар. муляр)

член рэлігійна-этычнага таварыства з містычнымі абрадамі, якое ўзнікла ў 18 ст. у Англіі і пашыралася ў многіх іншых краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

масо́н

(фр. maçon = літар. муляр)

член рэлігійна-этычнага таварыства з містычнымі абрадамі, якое ўзнікла ў XVIII ст. у Англіі і пашырылася ў многіх іншых краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

франкмасо́н, ‑а, м.

Тое, што і масон.

[Фр. franc maçon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mason [ˈmeɪsn] n.

1. му́ляр

2. масо́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)