маслі́на, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Аліўкавае дрэва, а таксама яго плод.

|| прым. маслі́навы, -ая, -ае.

М. гай.

Сямейства маслінавых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маслі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. маслі́на маслі́ны
Р. маслі́ны маслі́н
Д. маслі́не маслі́нам
В. маслі́ну маслі́ны
Т. маслі́най
маслі́наю		 маслі́намі
М. маслі́не маслі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

маслі́на ж., бот. масли́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маслі́на, ‑ы, ж.

1. Вечназялёнае субтрапічнае пладовае дрэва сямейства масліпавых з пладамі, падобнымі на сліву; аліва.

2. Плод гэтага дрэва. Кансерваваныя масліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Масліна 1/238; 7/67

- » - еўрапейская 7/67 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

масліна

т. 10, с. 188

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

маслі́на ж.

1. (плод) Olíve [-və] f -, -n;

2. (дрэва) Ölbaum m -(e)s, -bäume, Olívenbaum [-vən-] m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Маслі́на ’вечназялёная субтрапічная расліна Olea europaea і яе плод’ (ТСБМ). Укр. маслина, рус. маслина, ст.-рус. маслина, ст.-слав. маслина — калька з с.-грэч. ελαία ’тс’, у якой ‑ία адпавядае слав. ‑ина (Бернекер, 2, 29; Фасмер, 2, 578; Шанскі, ЭИРЯ, 2, 132–133; Скок, 2, 382; БЕР, 3, 679).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Масліно́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Масліно́
Р. Масліна́
Д. Масліну́
В. Масліно́
Т. Масліно́м
М. Масліне́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

масли́на маслі́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)